Pokraj Lašve zelena livada,

po njoj pasu konji Atlagića,

pripinje ih Atlagića seka,

lijepa seka dilber Umihana,

zlatnom žicom za srmali kolje.

Gdje joj zlatne žice nedostaje,

tu dotiču ruse pletenice:

kose reže, ljute konje veže.

Gledalo je momče sa pendžera,

gledalo je, pa joj besjedilo:

Ne rež’ kose, seko Atlagića!

Vrednije su tvoje pletenice

već sto braće i stotinu konja!